روشی جدید برای تقلب

امروز به ديدار يكي از دوستانم كه مدير يك شركت خصوصي است رفته بودم. ارباب رجوع زياد بود و قرار شد من هم به انتظار ديدار دوست محترم در اتاق منشي او بنشينم. ديگران مشغول اختلاط و گفتگو بودند و من فقط نقش مستمع را بازي مي كردم. صحبت از زيركي و زرنگي مشرقيان بود، و بديع ترين خاطره اي كه يكي از حاضران از سفر فرنگ حكايت مي كرد اين بود كه يكبار امتحاني در يكي از دانشگاههاي آلمان برگزار شده بود. امتحان فيزيك بود. يك جوان شرقي (گويا از اهالي سيام يا سيلان) نيز در امتحان شركت داشت. هنگامي كه امتحان كتبي آغاز مي شود، اين جوان بي هيچ دغدغه و تشويش خاطر و در كمال خونسردي كتاب درس فيزيكي را كه با زبان خودشان درج شده بود، و او آن را همراه خود به جلسه امتحان آورده بود، از جيب بغل در مي آورد و روي ميز مي گذارد، بعد صفحه اي را كه سؤال امتحاني مربوط به آن مي شد باز مي كند و با فراغ بال و آسودگي خيال مشغول رونويسي فرمولهاي فيزيك مي شود. البته تعاريف و فرمولهاي فيزيك ـ مثل حساب و هندسه در همه جا يكسان است منتها زبان فرق مي كند. جوان هم اين اصل را در حساسترين و ضروري ترين وضع بكار مي بندد. دفعتاً پروفسور آلماني متوجه او مي شود، با اينكه سابقه و خاطره اي از تقلب در امتحان نداشته حس مي كند. كه دوز و كلكي در كار است. نزديك او مي شود  و مي خواهد كتاب را از پيش روي بردارد، جوان فوراً دست پروفسور را مي گيرد و پروفسور متحير و مبهوت مي ماند. مي گويد:
ـ يعني چه؟ چرا دست مرا مي گيري؟
جوان مي گويد:
شما چرا دست مرا مي گيري؟!
ـ چون مي خواهم اين كتاب را بردارم. سر جلسه امتحان كسي نبايد كيف و كتابي همراه داشته باشد.
ـ اما شما حق نداريد اين كتاب را از روي ميز من برداريد.
ـ چرا؟
ـ چون اين كتاب درسي نيست. اين كتاب آسماني ماست!
پروفسور مي گويد: كتاب آسماني؟ در جلسه امتحان فيزيك، كتاب آسماني چه مي كند؟
جوان مي گويد
ـ رسم ما اينست كه در مواقع حساس، كتاب آسماني خود را باز كنيم و از آن فيض روحاني و همت بطلبيم! اگر اين كتاب همراه ما نباشد «راما كريشنا» كه خداي ماست كه مرا لعن و نفرين مي كند و در امتحان مردود مي شويم!
فيزيكدان آلماني بدون اينكه از اسم در آري «راما كريشنا» چيزي سر در بياورد، با توجه به حالت تعصب آميزي كه در چهره جوان پديدار شده بود، كتاب را رها مي كند و جوان را به حال خود مي گذارد!